من مثل پیچکی تنها بودم .بدون تکیه گاهی.همان تکیه گاهی که با خیال راحت به دورش بپیچم و از زندگی لذت ببرم. من تو دنیای سردو تاریکم وجود گرم تو را احساس کردم. و جود مهربانی که با عشق شاخ و برگ های خشک و بی جا مرا نوازش کرد و تکیه گاهم شدو عشق بی انتهایش غذای روح و جان خسته ام گردید. 

امروز این پیچک با عشق تو رشد کرد و آنقدر بزرگ شد که به خورشید رسید و به آسمان آبی....

اما وقتی به زمین نگاه کرد ترسی تمام وجودش را لرزاند ..میدانی چرا؟؟؟ که مبدا روزی برسه که تکیه گاهش خسته بشه و اون زیر پاهایش را خالی احساس کنه....

www.number-1.loxblog.com : ارائه دهنده

تو را دوست دارم,بدون آن که علتش را بدانم......!؟

به تو وابسته شدم بی آن که خودم بفهمم......!؟

جای خالی تو را در ثانیه ثانیه ی لحظه هایم احساس میکنم,اما نمیدانم چرا.....!؟

به دنبال نگاهتم و محتاج نوازش های بی دریغت,اما برای چه.......!؟

در ذهنم این سوالات را جستجو میکردم که ناخوداگاه تو را صدا زدم......

احساس خوبی در وجودم کردم,احساس آرامش......

آری من به جواب تمام سوالاتم رسیده بودم.

                                                                              www.number-1.loxblog.com : ارائه دهنده